Wien Neerlandsch bloed in de aders vloeit,
Van vreemde smetten vrij,
Wiens hart voor land en koning gloeit,
Verheff' den zang als wij:
Hij stell' met ons, vereend van zin,
Met onbeklemde borst,
Het godgevallig feestlied in
Voor vaderland en vorst.
De Godheid, op haar hemeltroon,
Bezongen en vereerd,
Houdt gunstig ook naar onzen toon
Het heilig oor gekeerd:
Zij geeft het eerst, na 't zalig koor,
Dat hooger snaren spant,
Het rond en hartig lied gehoor
Voor vorst en vaderland.
Stort uit dan, broeders, eens van zin,
Dien hoogverhoorden kreet;
Hij telt bij God een deugd te min,
Die land en vorst vergeet;
Hij gloeit voor mensch en broeder niet
In de onbewogen borst,
Die koel blijft bij gebed en lied
Voor vaderland en vorst.
Ons klopt het hart, ons zwelt het bloed,
Bij 't rijzen van dien toon:
Geen ander klinkt ons vol gemoed,
Ons kloppend hart zoo schoon:
Hier smelt het eerst, het dierst belang
Van allen staat en stand
Tot één gevoel in d'eigen zang
Voor vorst en vaderland.
Bescherm, o God! bewaak den grond,
Waarop onze adem gaat;
De plek, waar onze wieg op stond,
Waar eens ons graf op staat.
Wij smeeken van uw vaderhand,
Met diep geroerde borst,
Behoud voor 't lieve vaderland,
Voor vaderland en vorst.
Bescherm hem, God! bewaak zijn troon,
Op duurzaam regt gebouwd;
Blink' altoos in ons oog zijn kroon
Nog meer door deugd dan goud!
Steun Gij den scepter, dien hij torscht,
Bestier hem in zijn hand;
Beziel, o God! bewaar den vorst,
Den vorst en 't vaderland.
Van hier, van hier wat wenschen smeedt
Voor een van beide alleen:
Voor ons gevoel, in lief en leed,
Zijn land en koning één.
Verhoor, o God! zijn aanroep niet,
Wie ooit hen scheiden dorst,
Maar hoor het één, het eigen lied
Voor vaderland en vorst.
Dring' luid, van uit ons feestgedruisch,
Die beê uw hemel in:
Bewaar den vorst, bewaar zijn huis
En ons, zijn huisgezin.
Doe nog ons laatst, ons jongst gezang
Dien eigen wensch gestand:
Bewaar, o God! den koning lang
En 't lieve vaderland.[5]
|
Those in whom Dutch blood in their veins floweth,
Free of foreign blemishes;
Whose heart for king and country gloweth,
Let us rejoice in chant!
He with us, united in purpose singeth
At the top of his voice
This festive song to God pleaseth
For fatherland and king.
The divinity on her heavenly throne
Serenaded and honoured
Favourably disposed to our sound
Keeps the holy ear turned:
She singeth first-rate with the heavenly choir aligned
Operating on higher plain
This complete and hearty song
For king and fatherland.
Pour out therefore, brethren, one in spirit,
the far high heard cry;
He to God hath a virtue less,
Who sovereign and country forgetteth;
He burneth not for man and brother
In his unmoved chest,
Who cool to prayer and song stayeth
For fatherland and prince.
Our heart beateth, our blood swelleth,
When this hymn raised:
No other sound our minds filleth,
Our beating heart with such beauty:
Here melts the firstmost and dearest worth
Of common wealth and weal
Into a single feeling by common song
For prince and fatherland.
Protect, o God! guard the ground
Upon we breath;
The place where our cradle stood,
Where yet our grave shall stand.
We beg thy father's hand,
Stirred deep in chest,
Conservation for dear fatherland,
For fatherland and prince.
Protect him, God! his throne guard;
Built on perpetual right;
May his crown ever dazzle our eye
Even more by virtue than gold!
Support the sceptre, which he beareth,
Guide it in his hand;
Inspire, o God! Preserve the prince,
The prince and fatherland.
Away! Away! Who plans forgeth
for one of them alone:
We feel, in weal and woe,
that country and king are one.
O God! hear not upon summon
of him who dareth to separate them,
But listen to our common song
For fatherland and prince.
May loudly, from our festive roar
This supplication enter thy heaven
Preserve the monarch, preserve his House
And us, his family
Grant our wish by this very song
Preserve, o Lord, for ever the King
And the dear fatherland.
|
